Auteur: Waffles
Te vinden op: Instagram
Feedback gewenst?: ja, van zowel Papieren Zwaard als andere schrijvers en lezers! Onze feedback vind je onderaan, en daar kun je als lezer ook je feedback (en complimentjes) achterlaten!
Vuur van Vernietiging
Een harde knal, gevolgd door de zachte plof van een lichaam dat de grond raakt. Een stilte die uiteindelijk werd onderbroken door zacht gevloek. Tijdreizen was geen pretje; in ieder geval niet voor Riley.
De jongen stond op en keek om zich heen, hij was gelukkig wel op de juiste plek. De rivier voor hem leidde het oog door het landschap, langs de hoge bomen en open velden. Verderop lag Riley’s bestemming: het magische kamp dat hij zijn thuis noemt. Dat hij zijn thuis noemde…
De jongen schudde zijn hoofd, niet negatief denken. Dit was zijn kans om alles te veranderen, zijn enige kans.
Riley liep door het kamp, voorzichtig stapte hij zijn eigen hut in. Het was net hoe hij zich deze specifieke dag herinnerde: rustig. Tenminste, zo rustig als een kamp vol magische kinderen kan zijn. De kinderen waren bijna allemaal naar huis, het was immers het eind van de zomer. Riley en de andere kampleiders scharrelden rond, bezig met hun laatste taken. Hij wist dat hijzelf, de Riley van deze tijd, de sportmaterialen aan het opruimen was.
Maar nu was er maar één kampleider die ertoe deed: Jasper. Hij moest Jasper vinden, voor het te laat was.
Een beweging in zijn ooghoek haalde hem uit zijn gedachten. Hij draaide zich om en keek recht in een oude spiegel. Zijn spiegelbeeld staarde terug, maar iets klopte niet. Het was alsof hij een geest was, of een videogame personage dat vastliep. Het was duidelijk: hij hoorde niet thuis in deze tijd.
De deur van de hut ging langzaam open. Jasper. Jasper! Riley keek zijn broer aan. “Jasper, je moet hier weg-”
“Riley? Ik dacht dat je bij de sportvelden was?” De jongere van de twee broers keek de ander verward aan, bijna zeker dat hij zijn broer net nog had gezien.
“Jasper, luister.” Riley pakte zijn broer vast en keek hem in de ogen. “Eén van de kinderen, hut zes. Er gaat iets mis… Het was een vuurzee!” Er klonk meer paniek in zijn stem met elk woord, meer wanhoop. “En jij… Jij overleeft het niet, Jas.”
“Je praat onzin,” is het eerste wat de verwarde Jasper zei. “Waar heb je het over?”
Riley schudde zijn hoofd, maar voor hij iets kon zeggen klonk er een hard gegil. Het was meteen duidelijk waar het vandaan kwam: hut zes. Tot zijn schrik zag Riley hoe zijn broer meteen naar buiten rende om te helpen. “Jasper!” Snel rende hij de andere kampleider achteraan. Eenmaal buiten sloeg de hitte tegen zijn gezicht. Het was net als toen: heel hut zes was overgenomen door vlammen. Het vuur veroverde langzaam het hout van de muren. Het vuur slokte langzaam alles op en Jasper… Jasper stond klaar om erin te duiken. Riley’s hard ging hard te keer, hij dook op Jasper af. Net op tijd wist Riley zijn broer vast te grijpen en terug te trekken en dicht tegen hem aan te drukken. “Ik kan je niet nog een keer verliezen, Jas.”
Feedback Papieren Zwaard
Al meteen in de eerste alinea word je als lezer het verhaal ingetrokken en wordt de toon gezet. Het conflict en het doel van de hoofdpersoon is duidelijk, ondanks dat het nog even spannend blijft wat Jasper nou precies te wachten staat, dat vormt een mooie balans. Verder is de schrijfstijl luchtig en bijna humoristisch, leuk om te lezen!
Aan het begin worden de tegenwoordige tijd en de verleden tijd nog wel eens door elkaar gehaald, maar gelukkig wordt dat al snel weer rechtgetrokken. Het verhaal heeft alleen nog niet echt een einde. Hoe zou je het laten eindigen als je het hele verhaal uit zou schrijven?
Waarschijnlijk zullen veel mensen zich kunnen vinden in het thema dat je gekozen hebt omtrent het rechtzetten van fouten, dat maakt je verhaal herkenbaar. Al met al goed gedaan!
Als je terug in de tijd kunt gaan, maar niet kunt voorkomen wat er gebeurde…. dat is echt een nachtmerrie. Ik was heel blij voor Riley toen het hem op het laatste moment toch lukte!
In de eerste alinea dacht ik dat Riley al veel meer ervaring als tijdreiziger had en hoewel er magie in je wereld zit vraag ik me wel af hoe het kan dat hij kan tijdreizen. Als je dit verhaal nog langer gaat uitwerken, ben ik benieuwd naar het antwoord daarop 🙂