Sleutel van de Tijd
‘In mijn hand heb ik de Sleutel van de Tijd,’ zegt de jonge man die voor me staat. Met een serene glimlach gooit hij de daadwerkelijke sleutel in zijn linkerhand omhoog en vangt hem meteen weer op. Hij ziet er zo gewoontjes uit met zijn piekerige haar dat het absurd is. Niets aan deze plek is gewoon.
Duizenden puntige spiegelscherven zweven dreigend om ons heen in de allesopslokkende duisternis. Een onbekende lichtbron doet ze oplichten. Als er een stukje langs zweeft ter grootte van mijn hand, zie ik de andere scherven erin gereflecteerd, maar ik kan mijn eigen spiegelbeeld niet ontdekken. Geschrokken deins ik naar achteren en val. De landing is zachter dan verwacht – het voelt als een donzige kussen – maar als ik naar beneden kijk, blijkt het een rivier van vloeibare sterren te zijn. Ik beweeg mijn handen erdoorheen en laat de sterren als water tussen mijn vingers door sijpelen. Misschien zelfs meer als olie, al blijft de substantie niet aan mijn lichaam kleven.
‘Ben je er klaar voor?’ De jonge man steekt zijn hand naar me uit. Ik pak hem gewillig aan en schiet als een veertje overeind.
‘Voor wat?’ vraag ik.
Hij slaat een hand voor zijn mond. ‘Weet je dat niet meer?’
Ik schud mijn hoofd.
‘Je weet toch nog wel wie ik ben?’
Met samengeknepen ogen neem ik hem in me op en bijt peinzend op mijn lip wanneer ik niets herken.
Dramatisch laat hij zich in de sterrenrivier zakken en slaat met zijn vuisten erop, de sleutel nog steeds stevig in zijn linkerhand geklemd. ‘Wat een tragedie!’ schreeuwt hij. ‘Wat moet ik toch doen als je me niet meer herinnert?’
Ik laat me naast hem vallen en leg mijn hand op zijn schouder. Mijn lip trilt. ‘Het spijt me.’
Zijn ogen ontmoeten de mijne en schieten van verbaasd naar geamuseerd. ‘Je hoeft niet te huilen, hoor. Het was maar een grapje.’
Rap trek ik mijn hand terug. Wat is er toch aan de hand? Waar ben ik? Wie is hij? En… wie ben ik?
‘Geen zorgen,’ zegt hij op kalme toon. ‘Je bestemming is bepaald.’
Langzaam steekt hij de sleutel in de lucht. Vanaf de punt ontstaat een lichtblauwe vermengd met witte wolk die zich steeds verder uitbreidt. Een lauwe wind steekt op en streelt mijn wangen.
‘Het is een goede plek, kan ik je vertellen.’ Hij staart naar het gat op het zwarte doek dat steeds groter wordt. Nu zijn er zelfs plukken groen zichtbaar. Het beeld verandert continu.
‘Niet zonder uitdagingen. Nee, dat niet. Maar je hebt een Beter Leven verdiend.’
Hij legt zijn vinger onder mijn kin en tilt me voorzichtig op. Vol ongeloof staar ik naar de wolk die steeds duidelijker wordt. Steeds kleurrijker. Steeds helderder. En ik voel een ongekende energie door me heen stromen. Een onverklaarbaar verlangen om door de poort te stappen, en dat is precies wat ik doe.
‘Wees er zuinig op,’ zijn de laatste woorden die door mijn hoofd galmen.
Feedback Papieren Zwaard
Er zitten mooie beschrijvingen tussen en interessante magische concepten, zoals de gebroken spiegelstukjes en het zwarte doek. Dit spreekt direct tot de verbeelding en zet je als lezer aan het denken in wat voor wereld de ik-persoon terecht moet zijn gekomen.
Het verhaal is vrij mysterieus van aard, iets wat het fantasy-genre natuurlijk niet onbekend is. Wie is de jongeman die de ik-persoon door de tijd heen leidt, waarom doet hij dit, en waar brengt hij de ik-persoon heen? Uiteindelijk hoop je als lezer wel antwoord op dit soort vragen te krijgen, of misschien een hint. Dat ontbreekt nu nog een beetje, waardoor het geheel wat vaag blijft. Wat ons betreft kan het verhaal nog iets meer intro en afsluiting gebruiken om het plot wat meer structuur te geven.
De emoties in het middenstuk voelen wat extreem en plotseling, al is dat in een verhaal van 500 woorden ook lastiger om goed te ruimte voor te nemen. Met dat in het achterhoofd vinden we zeker dat je veel van je creativiteit heb laten zien! We zijn erg benieuwd naar wat voor verhalen je nog meer in petto voor ons hebt.
Tijdens het lezen had ik steeds het idee dat ik bijijijna herinnerde waar het over ging. Mooie sfeer zo!
Het voelt alsof het verhaal nog door wil gaan en ik vraag me af: komt er meer?
Hi, bedankt voor je reactie! Ik heb met mijn verhalen altijd de neiging om meer te verzinnen haha. Dit voelde voor mij persoonlijk ook een beetje als een proloog, voordat t echte avontuur begint. Dus wie weet 🥰